Vis to rodzina polskich pistoletów półautomatycznych, zapoczątkowana w latach 30. XX wieku. Należą do niej zaledwie dwa modele - oba są produkowane do dzisiaj. Oba również dla swojego przedziału czasowego pełnią rolę flagowego pistoletu Polskich Sił Zbrojnych.

Vis wz. 35:

Konstrukcja Piotra Wilniewszyca, Jana Skrzypińskiego oraz Feliksa Modzelewskiego zaprojektowana na przełomie lat 1930/1931 w związku z konkursem na pistolet osobisty dla wyposażenia polskiej armii, ogłoszonym pod koniec lat 20. Będąc bardziej obietnicą niż gotowym projektem, Vis wygrał z poważnie rozpatrywanym pistoletem Browning HP. Sam Vis czerpie z rozwiązań konstrukcyjnych Johna Mosesa Browninga - zarówno z kultowego Colta 1911, jak i wspomnianego Browninga HP - jednak posiada też zestaw autorskich mechanizmów. Dzięki wysokiej jakości wykończenia oraz talentowi polskich konstruktorów, Vis był bardzo udanym pistoletem, zyskał uznanie za granicą i stał się symbolem polskiej zbrojeniówki.

Z istotnych usprawnień Visa wz. 35 wymienić można dodaną na potrzeby kawalerii dźwignię do opuszczania kurka bez potrzeby oddawania strzału - był to pierwszy pistolet wojskowy posiadający taką funkcję. Od klasycznych Brauningów Visa odróżniała również rzucająca się w oczy nieruchoma żerdź sprężyny powrotnej zamka, która odsłaniała się wraz z jego cofaniem. Po oddaniu ostatniego strzału zamek ustawiał się w pozycji cofniętej. Ponadto, Vis wz. 35 posiadał chwytową blokadę spustu oraz specjalną pozycję kurka, który ogciągnięty połowicznie zabezpieczał broń przed strzałem. Na tylnej części uchwytu pistolet posiadał wyfrezowaną bruzdę do montażu kaburokolby.
Vis miał przydzieloną specjalną, charakterystyczną kaburę, która oprócz miejsca na broń posiadła zewnętrzną kieszonkę na mosiężny wycior oraz kieszeń na dwa magazynki (co odbiegało od powszechnej praktyki za granicą przydzialania do kabury jednego dodatkowego magazynka).
Sam magazynek był nitowany, nierozkładalny.

Początkowo nazywany WiS - od pierwszych liter nazwisk jego dwóch głównych projektantów - z czasem przemianowany na Vis (łac. siła). Produkowany w radomskich zakładach Fabryka Broni i włączony do wyposażenia polskiej armii w 1935 roku.
Do wybuchu II WŚ wypdorukowano niecałe 50 000 sztuk. Niemcy po przejęciu fabryki zaadoptowali Visa dla potrzeb swojej armii, przemianowując go na p35 i produkując go w znacznie gorszej jakości, która pogarszała się wraz z kolejnymi poprawkami stosowanymi w celu zaoszczędzenia materiałów oraz zużycia parku maszynowego. W finalnych egzemplarzach, których produkcję przenoszono do Czech i wgłąb Rzeszy, ryzykowano przypadkowy wystrzał przy upadku pistoletu kosztem uproszczonej produkcji. Ostatecznie Niemcy w czasie wojny wyprodukowali ok. 300 000 egzemplarzy tego pistoletu. Wraz z postępami rosyjskiego natarcia oraz w wyniku wojny zestawy maszynowe do produkcji Visów w dowolnym wariancie rozkradziono lub rozmontowano.
Produkcję Visa wz. 35 wznowiła reaktywowana w Radomiu Fabryka Broni "Łucznik" - z początku w 1992 oraz 2010 roku małoseryjnie, natomiast w 2017 w pełni seryjnie. W obecnych czasach Vis wz. 35 uchodzi bardziej za broń kolekcjonerską.

VIS 100:

Flagowy pistolet Fabryki Broni "Łucznik" rozwijany w latach 2009-2014 przez inż. Piotra Dygasa, oraz inż. Mariana Dygiewicza, konstruktora pistoletu MAG, który zewnętrznie przypomina VISa 100 (lecz na tym ich podobieństwa się kończą). Początkowo nazwany PR-15 "Ragun" (Pistolet Radomski AD 2015, "Radom Gun").
Od 2019 roku pistolet ten zaczął wchodzić na wyposażenie polskich sił zbrojnych, wypierając starsze konstrukcje (P-64 i P-83) - wtedy też została nadana mu nazwa VIS 100 (na 100. rocznicę odzyskania niepodległości).
Oprócz wersji wojskowej istnieje również wersja cywilna, VIS 100 M1, posiadająca górną szynę na celowniki optyczne.